11 października

Patrzę czasami w lustro i zaglądając sobie w oczy, nadal widzę tę małą dziewczynkę, którą byłam wiele lat temu.

Której nikt nie mówił, że jest wystarczająca taka, jaka jest. Albo że jest wyjątkowa, bo drugiej takiej nie ma. Która ciągle musiała się starać, żeby zyskać aprobatę innych, żeby dorównać tym grzeczniejszym, tym spokojniejszym, albo buntować się, kiedy ktoś jej coś próbował narzucić i zmienić na siłę w kogoś, kim nie jest.

Dzisiaj mówię do niej: taka, jaka jesteś, jesteś wystarczająca. Nie musisz starać się bardziej, robić więcej, porównywać do nikogo, ani zmieniać na siłę.

Wychowujmy nasze dzieci tak, żeby wiedziały, że takie jakie są, są dobre i jedyne w swoim rodzaju.

Ale przede wszystkim zacznijmy od siebie. To często tam, za naszą niemocą, smutkiem i złością, stoi ta dziewczynka (lub ten chłopiec), który nie dostał tego, czego kiedyś najbardziej potrzebował.

Bezwarunkowej miłości, akceptacji, zrozumienia, przestrzeni na bycie Sobą.

Dziś możesz dać to sobie Sama/Sam.

Spójrz sobie głęboko w oczy i zapytaj, czego najbardziej dziś potrzebujesz. Odpowiedź przyjdzie, jeśli będziesz słuchać uważnie.

Opowiadała Magdalena Grabska (@ja.slowianka)